Tentoonstellingen

Elk jaar wordt er een tentoonstelling georganiseerd met als rode draad de vrijheidsberoving.

Hieronder kan je een overzicht vinden van de tentoonstellingen van de voorbije jaren.

2017: "Prison Posters"

2015: "Interneren is geen kunst".

2012: "In den bak, toen, nu en strak(s)"

2010: "Straf gestript"

2009: "Cel of Hotel"

2008: "Binnen de Lijntjes"

2007: "Inside"

2006: "Belgische Interneringskampen"

2015 Interneren is geen kunst

Hoe zot ben je eigenlijk?

We kennen het allemaal nog uit onze schooltijd: “Jij bent een dikke zot!”. En we roepen terug: “Jij bent een nog grotere zot!”. En op de speelplaats, op de schoolbanken, in de schriftjes en op de pennenzakjes verscheen de universeel herkenbare tekening van het “manneke zot”. 

Maar wanneer beschouwen we iemand als gek? Wat bedoelen we met het woord “geestesstoornis? 

De media staan vol met begrippen als ADHD, schizofrenie, psychopathie, bipolaire stoornis en depressie. Voor behandelingen en oplossingen kunnen we terecht bij de psychiatrie, maar tegelijk stellen we vast dat evenveel antwoorden nog veel meer vragen oproepen. 

Interneren: Geen Kunst?

Al van bij het ontstaan van België worstelde de wetgever met de juiste aanpak van onderdanen bij wie er een hoek af is. Een eerste poging was de Wet op de Behandeling van de Krankzinnigen uit 1850. 

Later, in 1930, kregen we de Wet op de Bescherming van de Maatschappij tegen Abnormalen en Gewoontemisdadigers, die in 1964 werd herzien. 

Wanneer vormt een persoon een gevaar voor zichzelf, zijn directe omgeving of de bredere samenleving en wanneer niet? In elk geval, het kan 

alle richtingen uit. Bekend is de gezinsverpleging in Geel, waarbij mensen met een geestesstoornis opvang krijgen in een gastgezin. Anderen komen terecht in psychiatrische inrichtingen of worden in sommige gevallen gecolloceerd. Als er ook een misdrijf wordt gepleegd door iemand die 

ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard, kan die persoon worden geïnterneerd en bestaat de kans dat hij of zij in de gevangenis terechtkomt. 

Omwille van het plaatsgebrek in gespecialiseerde inrichtingen, is het aantal geïnterneerden in de belgische gevangenissen opgelopen tot ongeveer 1300. 

Medio jaren negentig kreeg ons land het bezoek van het Europees Comité tegen Foltering en Onmenselijke Behandeling. Deze organisatie kwam tot de conclusie dat de behandeling van geïnterneerden in de gevangenissen niet voldeed. Nadien is België nog meermaals veroordeeld en is het aantal geïnterneerden dat een schadevergoeding van de staat kreeg, gestegen tot 22. De publieke opinie werd tussendoor nog wakker gehouden met de commotie die ontstond naar aanleiding van de vraag tot euthanasie door de geïnterneerde Frank Van Den Bleeken. 

Loop je even met ons mee? 

Graag nodigen we je uit voor een tocht avant la lettre door onze tentoonstelling. Wie weet vind je, langs de voorwerpen en filmbeelden flanerend, 

wel een paar antwoorden op de soms ingewikkelde vragen… 

Outsiderkunst in 3D

“Outsiderkunst” is eigenlijk het verzamelwoord voor kunst die gemaakt wordt door mensen van wie wordt verondersteld dat zij een psychiatrische 

afwijking hebben. Op de eerste stopplaats tonen we enkele driedimensionale voorwerpen. 

Outsiderkunst in 2D

De tweede halte wordt opgeluisterd met enkele schilderijen, opnieuw van de hand van outsiderkunstenaars. 

Foto’s Lieven Nollet

10 levensgrote zwart-witfoto’s over het leven van geïnterneerden in de Belgische gevangenissen vullen een derde cluster. 

De foto’s zijn een selectie uit het boek “Geen schuld, wel straf” van deze bekende Gentse fotograaf. 

Apparaten uit een donker verleden

In het verleden werd niet altijd even zachtzinnig omgegaan met krankzinnigen. Mensen werden in een dwangbuis gestoken, kregen elektroshocks, werden op hun bed vastgeriemd of ondergedompeld in een bad met een badplank 

die alles afsloot. Een indrukwekkende collectie waar je wat ongerust van wordt en die ons, net als de vorige onderdelen, werd uitgeleend door het Museum Guislain te Gent. 

Merksplas: inrichting van “sociaal verweer”

Oorspronkelijk werden in Merksplas-Kolonie landlopers opgevangen, mensen van wie al gauw werd gezegd dat daar ook een hoek af was”. Na WO I zorgde Merksplas voor de opvang van circa 3000 psychiatrische patiënten uit Noord-Frankrijk. 

Vanaf begin jaren ’80 liep een beloningssysteem (Token Economy), en in 2009 ging het project “De Haven” van start voor de begeleiding van geïnterneerden met een verstandelijke beperking. 

Forensisch Psychiatrisch Centrum Wondelgem

Het FPC in Wondelgem bij Gent staat thansmodel voor de huidige aanpak van de gesloten psychiatrie. Tegelijk is het een poging om het grote aantal geïnterneerden in de gevangenissen een beetje te verlagen.

Cinema die pakt: 9999

Op de twee laatste haltes vertonen we op vaste uren de integrale versie van de film “9999” door Ellen Vermeulen. Daarnaast worden pakkende fragmenten uit de film herhaald op TV-schermen. 

Deze prent geeft een indrukwekkende inkijk in het leven van de geïnterneerden in de gevangenis van Merksplas.

Wat zou je zelf doen? 

In de tentoonstelling vertellen we u een paar verhalen die vragen oproepen. Graag kregen we van u een oplossing. Mag de persoon naar huis, op voorwaarde dat hij begeleiding krijgt? Moeten we hem of haar laten opnemen in een psychiatrische kliniek? Of sluiten we hem op de gevangenis als gewone veroordeelde of geïnterneerde? 

Erfgoeddag 2015: “ERF!”

26 APRIL 

“Interneren is geen kunst” sluit naadloos aan bij het thema van de Erfgoeddag 2015. De kunst is om geïnterneerden een menswaardige opvang en behandeling aan te bieden. Bepaalde vormen van geestesziekte zijn erfelijk, en zijn de kunstuitingen van deze mensen dan ook erfelijk? En tenslotte: de behandeling van geïnterneerden kan alleen maar beter worden omdat de opgedane kennis van vroeger ook geërfd wordt.

2012 In den bak

Tentoonstelling 2012 "In den bak, Toen, nu en strak(s)"

De nieuwe, jaarlijkse tentoonstelling van het Gevangenismuseum loopt van zaterdag 30 juni tot en met zondag 15 juli 2012, dit telkens tijdens de weekends en voor groepen op afspraak.

De tentoonstelling behandelt de belangrijke mijlpalen van de gevangenissen, vroeger, nu en morgen (maar ook overmorgen), met aandacht voor het regime, het personeel en de gebouwen.

Dit jaar maken we kennis met een scharniermoment in het Belgisch gevangeniswezen. Eerst en vooral staan we voor de bouw van een aantal gloednieuwe gevangenissen, dit als antwoord op de steeds nijpender wordende situatie van overbevolking. Daarbij wordt er momenteel gewerkt aan het invoeren van wettelijke regels bij de organisatie van het leven in de gevangenis en de behandeling van de gedetineerden. En tenslotte is er de vernieuwde opleiding voor bewakers, die intussen tot 1 jaar is uitgebreid. Op de tentoonstelling laten we u kennismaken met wat aan dit moment voorafging, maar aarzelen we niet om ook eens in de toekomst te gaan kijken: "den bak in the future".

Van beul tot Basiswet

Denken over straf heeft altijd al de wijze van opsluiting van mensen in een gevangenis bepaald. En trouwens, de gevangenis zoals wij die nu kennen, is nog maar redelijk recent van datum.

Ons verhaal begint in de middeleeuwen. Toen waren de straffen willekeurig en wreed, met afschrikking als belangrijkste doel. Mensen werden in kerkers aan de ketting gelegd in afwachting van hun terechtstelling. Gaandeweg komt er een meer rationele denkwijze over de straf en wordt de opsluiting steeds beter georganiseerd. Maar wat de menselijkheid betreft, is er nog zeer veel werk aan de winkel.

Pas na de Tweede Wereldoorlog ontstaat het idee dat het afnemen van de vrijheid volstaat als straf en dat aan de opsluiting geen extra leed mag worden toegevoegd. Meer en meer gaat men op zoek naar een zinvolle invulling van de straftijd en gaat men met de gedetineerde op weg met een detentieplan dat is afgestemd op re-integratie in de vrije samenleving. Sinds 2005 krijgt de gevolgde weg een wettelijke grond in de Basiswet, die tegelijk ook minimumregels vastlegt voor de behandeling van de gedetineerden en de "was en de plas" in onze gevangenissen.

Op de tentoonstelling vindt u de belangrijkste evoluties doorheen onze geschiedenis afgebeeld in een aantal taferelen en tekeningen.

Van cipier tot penitentiair bewakingsassistent

Bewaking van opgesloten mensen werd eerst overgelaten aan ongeschoolde "sleuteldragers". Het ging dan meestal over willekeurig aangeduide huurlingen of militairen. Pas na de Belgische Onafhankelijkheid wordt het bewaken van gedetineerden een specifiek beroep. Door de jaren heen worden er meer ethische, intellectuele en technische vaardigheden aan toegekend. Anno 2012 spreken we van de "penitentiair bewakingsassistent" na het volgen van een opleiding van 1 jaar. Veiligheidstaken gaan gepaard met kennis over het strafrecht en de Basiswet. In de ateliers, de huishoudelijke en onderhoudsdiensten zijn technici van diverse aard aan het werk.

Op de tentoonstelling zijn uniformen van vroeger en nu te zien, plus een verzameling kentekens. De opleiding en het werk van de hedendaagse bewakers wordt door henzelf uitgelegd in een aantal korte interviews.

De mensen in uniform zijn uiteraard maar een deel van het personeel in onze gevangenissen. De uitwerking van het regime en de begeleiding plus alle administratie die dat met zich meebrengt, worden toevertrouwd aan directieleden, psychologen, maatschappelijk assistenten, griffie en boekhoudkundige diensten.

Ten slotte wordt de hulp- en dienstverlening aan de gedetineerden (sport, onderwijs, sociale begeleiding…) al tien jaar door verschillende diensten en organisaties van de Vlaamse Gemeenschap behartigd onder de naam "Strategisch Plan". We stellen ook dit project visueel aan u voor.

Van kerker tot "een huis"?

Van een koud, donker hol waarin een veroordeelde de galg afwachtte, evolueren we stilaan naar gebouwen die plaats bieden aan grotere groepen gedetineerden. Georganiseerde opsluiting vereist een aangepaste architectuur. Op de tentoonstelling zien we tuchthuizen, de stergevangenissen en andere bouwvormen die tot vandaag gebruikt werden, gepresenteerd in hun historisch verhaal. De maquettes van de toekomst zijn er ook: u ziet de gevangenissen die zijn gepland in Dendermonde, Beveren, Leuze-en-Hainaut en Marche-en-Famenne oprijzen voor uw ogen.

Maar er is nog meer toekomst. Ontwerpen en plannen van kleinschalige gevangenissen die als een "huis in de rij" worden gezet, vormen ook een deel van ons aanbod (zie ook de voordracht op 7 juli).

Vrijdag 29 juni: Openingsreceptie met de Minister van Justitie Annemie Turtelboom

Zondag 1 juli: "Ge(s)maakt in Merksplas"

Vanaf 13.30u zetten we de zomervakantie in met een happening in de groene zone van de landloperskapel op het prachtige landlopersdomein. Een familiepicknick wordt opgefleurd met een heuse boerenmarkt, en aangevuld met puur Kempense randactiviteiten.

Zorg voor een zelfgemaakte picknickmand, en indien nodig een picknickdeken. Aanschuiven kan vanaf 13.30u, we houden graag een groepspicknick vanaf 16u. Uw mandje kan altijd nog aangevuld worden met groenten, fruit of proevertjes van de boerenmarkt.

Zaterdag 7 juli: voordracht "De gevangenis van overmorgen, een huis?"

Op zaterdag 7 juli vanaf 20u wordt ons een heel interessant beeld gegeven van de gevangenis in de toekomst. Een stuurgroep, opgericht onder impuls van de Liga Voor Mensenrechten, kwam voor het eerst samen in maart 2011 en was samengesteld uit academici, mensen uit het werkveld in onze gevangenissen, architecten, denkers, magistraten, journalisten, makelaars, studenten, activisten en projectontwikkelaars. Hun slagzin was: "stoute jongens, kleine klassen". In plaats van gevangenissen die honderden tot zelfs meer dan duizend gedetineerden herbergen, zou in de toekomst gebruik worden gemaakt van een groot aantal kleine "huizen" met gemiddeld zo’n vijftien bewoners, waarin de gedetineerden elk een individueel afgestemd "opsluitingsplan" meekrijgen dat hen voorbereidt op een terugkeer in de samenleving. De gevangenis "onder den toren" als het ware.

De voordracht wordt gegeven door de twee drijvende krachten achter dit project, namelijk Kristel Beyens, professor criminologie aan de VUB en Hans Claus, directeur van de gevangenis van Oudenaarde.

Zaterdag 14 juli: Radio Tennessee

De jonge gasten hier op de foto komen uit Merksplas en brengen het repertoire van de Amerikaanse zanger Johnny Cash, die zelf talloze concerten in verschillende gevangenissen gaf. Een betere link tussen muziek en het gevangeniswezen is er dus niet te vinden! Allen daarheen!

Edwin Nagels

Al vanaf jonge leeftijd was Edwin Nagels gefascineerd door het tekenen. In de jaren 1980 tekende hij ook stripverhalen, vaak met een historische inslag. Vanaf het midden van de jaren 1970 legde hij zich voluit toe op het tekenen van cartoons. Hij is de vaste cartoonist van Brandpunt, van De Standaard (1990 - 1999) en van Tertio.

2010 Straf Gestript

Straf gestript is de nieuwe tentoonstelling van Gevangenismuseum vzw die naar jaarlijkse traditie wordt gehouden in de landloperskapel te Merksplas, van zaterdag 10 tot zondag 25 april.

We gaan in de strips op zoek naar de strijd tussen goed en kwaad en werken dat uit in 4 themas.

Eerst kijken we hoe ze in de tekeningen worden afgebeeld, daarna toetsen we dat allemaal aan de realiteit. Dankzij deze zoektocht kunnen we de bezoekers voor de eerste keer op een amusante manier laten kennismaken met een onderwerp dat we in de voorafgaande tentoonstellingen altijd heel serieus en ernstig hebben behandeld.

De boefjes

In stripverhalen zien de boeven er steevast onguur uit. Mooie voorbeelden daarvan zijn Krimson in de verhalen van Suske en Wiske en Olrik in de avonturen van Blake en Mortimer. Bij Marc Sleen is Ricardo een vaak terugkerende slechterik. Hij is zo'n beetje gekleed naar het model van de gangsters van de jaren dertig, mafiosi zoals die verschijnen in gangsterfilms als The Godfather. De realiteit is anders. Plegers van misdrijven komen voor in alle maten, gewichten en kleuren. Denken we maar aan de ophef die Roland Janssen veroorzaakte: hoe kon zo'n doodgewone persoon in staat zijn tot zo'n vreselijke daden?

Als de boefjes worden opgesloten in de gevangenis, trekt men ze in strips een streepjespak aan. Soms krijgen ze een dikke ijzeren bol aan hun enkel. Zo vinden we ook afbeeldingen van Nero terug. De strafkledij die vandaag in de Belgische gevangenissen wordt gebruikt, lijkt er in de verste verte niet op.

De cipier

De cipier in de stripverhalen (van Marc Sleen) is brutaal, draagt vaak een wapen, is blijkbaar omkoopbaar en ook dom. Dat maakt ontsnappen gemakkelijk. De cipier is een woord dat binnen het gevangeniswezen niet meer wordt gebruikt. Het juiste is penitentiair bewakingsassistent (PBA). Bij het uitvoeren van zijn of haar kerntaken (appel doen, begeleiden van verplaatsingen, fouilleren, observeren) neemt de PBA de bepalingen in de Basiswet als leidraad. In onze gevangenissen zijn nergens vuurwapens aanwezig.

Gevangenissen

Marc Sleen geeft aan gevangenissen in zijn strips een bijzondere plaats. Zelf heeft hij twee weken in voorarrest gezeten. Hij is dus ervaringsdeskundige. Dikwijls hebben gevangenissen in strips het uiterlijk van donkere, groezelige kerkers. Een cel is vaak afgesloten met tralies, het bed bestaat uit een harde brits die met kettingen aan de celwand hangt of op de grond staat. Soms vinden we in de cel een kruik met een stuk brood erbovenop, een knipoog naar de uitdrukking Op water en brood gezet.

Belgie telt 34 gevangenissen die allemaal erg van elkaar verschillen qua uiterlijk en inrichting. Belgische cellen worden niet afgesloten door tralies. De basisuitrusting van een cel bestaat uit een toilet of toiletemmer, een wastafel, een tafel, een stoel, een bed en een opbergkast. met persoonlijke spullen.

Ontsnappingen

In strips komen de aan elkaar gebonden lakens het vaakst in beeld. Ook een vijl verstopt in een stuk brood of onder een kopkussen is een populair gegeven. Ontsnappingen uit onze gevangenissen komen altijd uitgebreid in de media. Als er geen personen worden verwond of gegijzeld, geen overheidseigendommen beschadigd of ontvreemd, dan geeft een ontsnapping geen aanleiding tot de verlenging van een uitgesproken straf. Heel veel gedetineerden denken ongetwijfeld wel eens aan een ontvluchting.

2009 Cel of hotel

Gedurende de drie weken na Pasen loopt er in de zaalkapel van de Landloperskapel de tentoonstelling Cel of hotel?, met als ondertitel: Welke cel kies je voor je zelf?

De tentoonstelling behandelt de moeilijke combinatie van mensenrechten en vrijheidsberoving. Enerzijds wordt een misdadiger veroordeeld tot een gevangenisstraf en anderzijds is er de wijze waarop die straf moet worden/wordt uitgevoerd.

Op het eerste gezicht lijkt dit een probleem dat alleen van toepassing is in andere landen. We denken dan aan genocide, aan terrorisme en foltering, maar ook aan vrouwenrechten, kinderrechten en asielrecht. Maar ook vlak bij huis moeten nog heel wat problemen worden opgelost. Denk maar aan armoede, gezondheid en onderwijs in de gevangenis, aan de vrije meningsuiting, aan godsdienst en gezinsbeleving.

Wat kan er wel en wat kan er niet bij de uitvoering van die straffen? Volstaat het om de gevangene op gezette tijden van eten te voorzien of moet de misdadiger op kosten van de staat een heropvoeding krijgen zodat hij als een betere burger terugkeert naar de maatschappij? Hoe gaan we om met de overbevolking in de gevangenissen? Wat doen we met personen die ontoerekeningsvatbaar werden verklaard? Laten we hen boeten voor hun misdrijf en wegdeemsteren in een penitentiaiare inrichting of krijgen zij een behandeling als psychiatrisch patient? De combinatie van mensenrechten en vrijheidsberoving blijkt dus een evenwichtsoefening te zijn op een slappe koord. De bevolking vraagt meer en meer om een harde en strengere aanpak. Maar denken we er ook nog zo over als we zelf in de cel zouden belanden?

Welke cel kies je voor je zelf? Of nog: hoe verzoenen we vrijheidsberoving met de Verklaring van de rechten van de Mens?

Debat

Op zaterdag 25 april om 20u. organiseren we in de Landloperskapel een debat over deze themas. Sofie Demeyer (VRT-journaliste) treedt op als moderator. Personen die ondermeer deelnemen aan het debat, zijn: Engelbert Brebels (directeur strafinrichting Merksplas), Walter Van Steenbrugge (strafpleiter),Jozef Vander Velpen (Liga van Mensenrechten), Raf De Rycke (Broeders van Liefde), Servais Verherstraeten (volksvertegenwoordiger CD&V), Jurgen Verstrepen (volksvertegenwoordiger Lijst Dedecker).

Praktisch:

De tentoonstelling Cel of hotel? gaat door in de zaalkapel van de Landloperskapel Kapelstraat te Merksplas. Belangrijk: Om te weten hoeveel mensen zullen komen luisteren, hebben we liefst dat je vooraf inschrijft via het mailadres govaerts.karel@skynet.be en dat je daarbij meldt met hoeveel personen je zult aanwezig zijn. 

De inkomstprijs voor het debat, tentoonstelling en museum:

6 euro voor volwassenen.

5 euro voor houders van een kortingkaart (studenten, senioren, mindervaliden).

Een vernieuwd museum

Het ticket dat je betaalt voor je bezoek aan de tentoonstelling Cel of hotel? is een combiticket. Het geeft je immers ook toegang tot het volledig vernieuwde Gevangenismuseum. Het museum, dat tot nu toe al meer dan 8000 bezoekers mocht verwelkomen, kreeg zopas een provinciale erkenning. Op 6 maart 2008 werd de officiele plaquette met trots naast de ingang gemonteerd.

Het vernieuwde museum vertelt twee verhalen:

In zaal 1 wordt de geschiedenis van de vrijheidsberoving in ons land verteld van de middeleeuwen tot vandaag, bij wijze van spreken van de galg tot aan de Basiswet. Het tekstverhaal wordt aangevuld met talloze voorwerpen die het leven in de gevangenis illustreren. De collectie van het tijdelijke museum in de oude gevangenis van Tongeren werd overgemaakt aan het Gevangenismuseum in Merksplas. Een reeks prachtige foto's van Lieve Blancquaert en Lieven Nollet maken de indrukwekkende verzameling compleet.

In zaal 2 presenteren we het leven in de vroegere landloperskolonies van Wortel en Merksplas. Ook daar wordt met maquettes, voorwerpen en foto's dit verhaal tot leven gewekt. In een filmhoek krijgt het rijke verleden van de kolonies ook een gezicht door bewegende beelden. In de onthaalruimte hangen een aantal schilderijen die door geinterneerden en gedetineerden van de gevangenis in Merksplas werden gemaakt in het kader van de kunsttentoonstelling Kunst Op Het Hof in 2008.

2008 Binnen de Lijntjes

 Tentoonstelling: Binnen de lijntjes? van 4 april 2008 tot en met 20 april 2008 in de Landloperskapel, Kapelstraat, 2330 Merksplas

Openingsuren

Zaterdag en zondag van 10u00 tot 18u00.

Tijdens weekdagen op afspraak voor groepen.

Nocturnes op vrijdagavond 11 april en 18 april 2008 vanaf 20u00.

Nocturnes op vrijdagavond(vanaf 20u.00)

Vrijdag 4 april 2008

Opening voor genodigden

Vrijdag 11 april 2008

Lezing en debat van Hans Claus, directeur van de gevangenis van Oudenaarde, kunstenaar, lid van de Liga van de mensenrechten voor gevangenen.

De Schreeuw van Munch kan symbool staan voor alle kunst. Want kunst kan begrepen worden als een humanitaire uitweg, een ontsnappingspoging, een -op het eerste zicht vruchteloze- vlucht over de grenzen van ons bestaan. Wat hebben kunstenaars en misdadigers met elkaar gemeen? Kan kunst de menselijkheid binnen de muren van de gevangenis verhogen? Of is er geen plaats voor? Wat is de (dunne) lijn tussen therapie en creativiteit, zeker binnen de muren? Kan kunst wel binnen de maatschappelijke lijntjes kleuren? Stoppen die lijntjes aan de poorten van de gevangenis? Zijn gedetineerden outlaws of opgesloten burgers? Gaat de samenleving buiten haar lijntjes kleuren wanneer ze kiest voor meer gevangenissen?

Deze en vele andere vragen zal Hans Claus bespreken in zijn lezing over kunst en (on)vrijheid.

Vrijdag 18 april 2008

Documentaire in samenwerking met Open Doek Belgische première van:

Septembers, Carles Bosch

2007, Spanje, 90 minuten,

Nederlands ondertiteld

Ieder jaar in september wordt in een gevangenis even buiten Madrid een songfestival gehouden. Gedetineerden uit verschillende gevangenissen doen mee, zowel mannen als vrouwen. Deze film volg een aantal van hen gedurende een jaar. In het begin van de film zien we de voorbereidingen voor het festival. De deelnemers hebben het nummer dat ze gaan zingen zorgvuldig uitgekozen, en allemaal dragen ze hun lied op aan een dierbare. De een verlangt naar zijn of haar geliefde, de andere mist de familie. Norma heeft het festival al een paar keer gewonnen. Zij heeft haar dochtertje, dat denkt dat haar moeder voor werk in het buitenland is, al een paar jaar niet gezien. Beto kan het niet over zijn hart krijgen zijn oma te vertellen dat hij vastzit. Voor José, die wegens heroïnebezit nog flink wat jaren moet zitten, wordt het leven draaglijk door zijn vriendin Fortu, die ook in de gevangenis zit. Slechts af en toe zien de geliefden elkaar, meestal met een glazen ruit tussen hen in, en als ze geluk hebben, in een afgesloten ruimte, waar ze korte tijd samen kunnen zijn. Voor allen geldt dat de liefde en het verlangen het leven achter tralies zin geeft.

2007 Inside

 INSIDE de gevangenissen van België + bezoek gevangenismuseum

OPENINGSUREN:

Za 01-09, om 14u: receptie voor genodigden.

Za 01-09, 16u-18u: open voor bezoekers

Za 08 & 09-09: open van 10u tot 18u

Za 15 & 16-09: open van 10u tot 18u

VOORDRACHTEN

Voordracht door Kunstfotograaf Lieven Nollet 

Getuigenis door gevangenis-aalmoezenier A.Neys

Tijdens de week: open op afspraak, voor groepen.

INKOM:

Combi-ticket voor fototentoonstelling + museum: 5 euro, inclus. drankbon. Kinderen -12 j. gratis.

Zo 09-09: gratis inkom t.g.v. OpenMonumentenDag.

Vr 07-09, 20u: 5 euro voor getuigenis + tento + museum.

Vr 14-09, 20u: 5 euro voor voordracht + tento + museum.

2006 Belgische Interneringskampen

In de september 2006 werd er door Gevangenismuseum vzw een tentoonstelling georganiseerd. Dit maal over "Belgische Interneringskampen" na de Tweede Wereldoorlog. Deze tentoonstelling belichtte deze periode vanuit het gevangeniswezen.

Verschillende aspecten kwamen aan bod:

De historische context

De Belgische interneringskampen

De politieke gevangenen

De rechtspraak en de uitvoering van de straffen.

...

Deze tentoonstelling kan nog gehuurd worden.